Deel 4 - bus monteren, poging twee!
Goed, een stempel met wanddikte van 1mm was misschien een tikje optimistisch... al heb ik zo nu dus wel een methode ontwikkeld om pijpmateriaal op te rekken
1 ding viel me op, en dat is dat het lasnaadje als enige kaarsrecht gebleven was. Kon ik daar niet wat mee? Door de afgeschuinde kant in het gat waar de bus in moet, was er wel ruimte voor een dikkere stempel, zolang de punt maar niet dikker dan 40 buitenmaat werd (uiteinde afschuinen dus)
En ik had nog een strip dikker staal rondslingeren in de garage (van dat houten-balk-verbinder spul van de bouwmarkt, 2mm dik)
30mm breed, dat kreeg ik niet meer op de hand netjes rondgebogen. Dus dan maar 18mm van maken, dat vond ik de minimum comfortabele breedte zodat ik zeker-te-weten niet op het hart van de bus zou gaan persen. Afgetekend, doorgeslepen,... ehhh... verd***... verkeerde kant van het lijntje geslepen. Nu zat ik met twee strips van zo'n 13mm... allebei te smal. Na lang zoeken bleek ik echt niet nog meer van die strips te hebben. Uiteindelijk maar besloten ze allebei rond te buigen en weer aan elkaar te lassen. Je hebt zo'n laskar(retje) tenslotte niet voor niets.
Zo gezegd zo gedaan. Buigen ging nog niet makkelijk eigenlijk. Oke... maar ik gebruikte een dop als mal. Daar kun je een dopsleutel op zetten natuurlijk. Stripje met de griptang aan de dop gefixeerd, ratel eraan en oprollen maar!
Van de resulterende krul een mooi rondje van de juiste maat gezaagd, dichtgelast, beide ringen weer aan elkaar gelast en toen had ik een nieuwe stempel. Ditmaal 37mm binnen en 41mm buiten. Aan de punt een heel klein schuin kantje geslepen, zodat-ie precies diep genoeg het gat in zou gaan, tot het begin van de boring.
37mm binnenmaat over het hoesje heen krijgen was heel moeizaam, maar nadat ik de circlip opnieuw (strakker) gemonteerd had en de stempel nog wat mooier rond gemaakt (op de achterkant van een dop getimmerd), paste het precies. Op de foto is de kogel ook al in de olie gezet.
Zo, dat ziet er wat steviger uit dan de eerste poging nietwaar.
De extra lasrupsjes zijn versterkingen. Een las is tenslotte enorm hard. Ik heb ze wel wat afgeslepen, anders paste de stempel niet goed in het gat (moet er wel tot aan de boring in natuurlijk).
Een stuk 43mm steigerpijp en een draaibank was makkelijker geweest, maar die had ik geen van beide bij de hand.
Het complete aldus gefabriceerde trekgereedschap:
Toen ik klaar was, had die grote dikke ring op de foto meer weg van een wigwam, maar de bus zat wel mooi helemaal op z'n plek !
Hier verdwijnt de stempel zo'n 8mm het gat in, daaraan was dus prima te zien dat ik klaar was. Oja, ik zou nog een foto maken he... (daarom zijn de ringen en moer er dus al af, ik had geen zin ze voor de foto terug te zetten).
Het laatste stukje ging wel heel erg zwaar, misschien toch nog last van de (ex) roestrand. Een truuk die goed werkt is de bout aanspannen zo hard als je durft (zonder het schroefdraad te slopen). Daarna rondom op de ring slaan met een zware hamer en slagijzer. Je zal zien dat de bout dan opeens niet meer onder spanning staat. Zo gebruik je de kracht van de trekbout en hamer opgeteld! Enkel hameren lukt niet, en enkel draaien is de M12 8.8 bout te licht voor (het allerlaatste stukkie)... maar bij elkaar lukt het wel!
Eindresultaat:
Als je dit zo ziet, zou je bijna denken dat achteraf monteren van het hoesje toch nog te doen is. Het is wel de vraag of je dan echt veel meer mogelijkheden hebt qua stempels, maar het zou zomaar kunnen dat je dan opeens een dop 32 kan gebruiken ofzo. Ik durfde de gok in elk geval niet te nemen, dat ik 'm er wel in zou krijgen maar vervolgens het hoesje er niet meer goed op...
De voorkant:
De bus steekt hier precies even ver uit als achter, maar hier heb je dus *helemaal* geen extra ruimte om iets met het hoesje te doen. Aan deze kant is de boring in de fusee recht, daarom zit zelfs het hoesje er al zowat klem in.
Tja, en toen de juiste spullen eenmaal klaar lagen, was de andere kant zo gebeurd... oude bus eruit, nieuwe erin. Maar je eigen gereedschap maken kost stiekem toch wel een hoop tijd.
Het was ook even zweten of de trekbout en moer het zouden halen. Aan het eind van de klus kon je je vingers snijden aan het schroefdraad, over de gehele lengte. Zo ver was het schroefdraad uitgesleten, ondanks regelmatig schoonmaken en heel veel smeerolie. Dit was dus toch wel een beetje de grens wat je met een 'gewone' 8.8 M12x1.25 trekbout kunt doen. Maargoed, de klus is geklaard.
